Blijkbaar spreekt het beroep stewardess, cabin crew member, trolley dolly of hoe je het ook wilt noemen, nog steeds tot de verbeelding. Als ik vertel over mijn werk, merk ik dat er nog altijd veel nieuwsgierigheid is naar de realiteit van de job (neen, dan heb ik het niet over de zogenaamde “mile high club”). Benieuwd naar een eerlijke blik achter de schermen? Lees dan verder…
In het leven van een stewardess is elke dag anders. Je weet aan het begin van een werkdag immers nooit wat je te wachten staat. Ik kan honderduit anekdotes vertellen, maar je zou ze niet geloven. We maken soms eigenaardige dingen mee… Ik krijg spontaan een flashback naar die ene meneer die tijdens de vlucht vroeg om de motoren uit te zetten omdat ze toch echt teveel lawaai maakten. Doordat we elke dag in aanraking komen met andere passagiers, andere bestemmingen en andere collega’s, worden we constant gepusht om te improviseren en uit onze comfort zone te stappen. We krijgen met andere woorden telkens nieuwe uitdagingen op ons bord, and I love it!
The only way to do great work is to love what you do.
– Steve Jobs
De grootste voldoening krijg ik namelijk als ik een verschil kan maken aan boord, door het beste van mezelf te geven. Ik denk bijvoorbeeld aan een passagier die vliegangst heeft proberen geruststellen, iemand die onwel wordt terug op z’n positieven brengen, of simpelweg een glimlach op iemand z’n gezicht toveren (tijdens een ochtendvlucht misschien iets minder evident…). Op zo’n momenten krijg je veel appreciatie voor je job. Hartverwarmend is dat, en daar doe ik het voor! Anderzijds is het omgaan met mensen ook de grootste uitdaging. Soms moet je creatief uit de hoek komen om passagiers te laten gehoorzamen. Ik probeer een moeilijke situatie meestal eerst te bedaren met humor. Als dat niet werkt, haal ik de kordate Wendy uit de kast. Hoewel ik er niet bepaald uitzie als de meest schrikwekkende persoonlijkheid, blijkt die verrassend doeltreffend!
Gelukkig werk je altijd samen als team en sta je er nooit alleen voor. Je kan rekenen op fijne collega’s. Mijn collega’s hebben me al vaak geïnspireerd met hun boeiende, ondernemende levensverhalen. Die vertellen we ronduit tegen elkaar, tijdens de apero na aankomst op de bestemming, of tijdens de nachtvlucht met een koffietje en dessertje erbij. Gezien we het hart op de tong hebben en het gewend zijn om veel te delen met mensen die we niet kennen, worden onze gesprekken snel persoonlijk. Aan oppervlakkige conversaties doen we dus niet mee… small talk is voor ons part of the job dus die hebben we al genoeg met passagiers.
Toegegeven, de commerciële kant van het beroep is belangrijk, maar we zijn er echt niet alleen om koffie en thee te serveren. Ik ken geen enkele job die zo’n grote veelzijdigheid vraagt als de onze. Als het nodig is, zijn wij zowel een beetje brandweerman als dokter, ober, psycholoog en kleuterjuf!
I’m a flight attendant. What’s your super power?
-Someone obviously very smart
Dankzij mijn job krijg ik soms het gevoel dat de wereld aan mijn voeten ligt, en dat niks ondenkbaar is, want verre bestemmingen of nieuwe opportuniteiten zijn maar een vluchtje verwijderd van de realiteit. Die ene keer dat ik bij dag en dauw de zonsopgang ben gaan bewonderen vanop de Brooklyn Bridge in New York, was memorabel. Of die nightstop (=hotelovernachting ter plaatse) in Kopenhagen waarbij ik de stad heb ontdekt met een “free guided tour*”, zo’n tof concept! Dat onverwachte avondje uit in Dakar, Senegal (lees: dansen, dansen!) zal ik ook niet snel vergeten. Het klinkt waarschijnlijk allemaal best surrealistisch voor mensen met een 9 to 5 job. Voor ons is het bijna dagelijkse kost, en daar zijn we niet rouwig om.
Over de talloze zonsopgangen en –ondergangen valt ook iets te zeggen. Een beter zicht als dat van ons krijg je niet! Als je geluk hebt, krijg je zelfs nog meer spektakel te zien. Zo heb ik ooit op mijn vlucht naar Oslo het noorderlicht gezien vanuit de cockpit: wauw! Of die nachtvlucht van Kinshasa naar Brussel waarop ik een vallende sterrenregen mocht bewonderen… Yes, that’s my office view! Ik ga er prat op om verwonderd te blijven en hiervan te blijven genieten.
The world is a book and those who do not travel, read only one page.
– Saint Augustin
Iedereen die graag reist, weet dat het iets met je mindset doet. Na terugkomst kijk je met andere ogen naar de wereld. Zien hoe mensen leven aan de andere kant van de wereld, nieuwe culturen leren kennen, verandert je. Je wordt er ruimdenkend van. Jammer genoeg is het niet altijd alleen maar mooi om te zien… De nightstops in Afrika en India hebben me met de neus op de feiten gedrukt: er is nog veel armoede in de wereld. Op zo’n momenten voel ik me machteloos. Het heeft me doen besluiten om Planouder te worden (bij Plan International). Het is niet veel, maar op die manier kan ik tenminste één kindje aan een beter leven helpen.
It’s a funny thing coming home, nothing changes,
everything looks the same, feels the same, even smells the same,
you realize what’s changed is you.
– F. Scott Fitzgerald
Hoe tegenstrijdig het ook lijkt (want mocht het nog niet duidelijk zijn: ik reis graag!), is voor mij het leukste deel van een nightstop thuiskomen. Door letterlijk afstand te nemen van je dagelijkse routine en omgeving, kom je terug tot jezelf. Het maakt dat je alledaagse dingen des te meer kan appreciëren, net omdat je ze vaak moet missen. In je eigen bed slapen of tijd doorbrengen met vrienden en familie, zijn geen vanzelfsprekendheden. Tegelijkertijd is dat ook het grootste nadeel: je kan er niet altijd zijn wanneer je dierbaren je nodig hebben. Verjaardagsfeestjes, familiebarbecues,… worden soms gemist. Fysiek ben je misschien wel aanwezig, maar mentaal ben je ergens in Afrika gebleven. Zombiemodus noem ik dat. Het beroep kan fysiek zeer uitdagend zijn. Door ons onregelmatige slaappatroon is ons bioritme nagenoeg onbestaande. Ik kan je verzekeren dat je na een langeafstandsvlucht een heel nieuwe dimensie van vermoeidheid voelt. Zeker als je van de States terugkomt en er gratis en voor niks een jetlag bovenop krijgt.
Het is dus niet altijd rozengeur en maneschijn. De glitter en glamour zoals je die in de serie Pan Am ziet, is helaas verleden tijd. Er wordt veel van je verwacht. Je moet ten allen tijde beheerst en vriendelijk blijven, ook als passagiers er een volle minuut over doen om te kiezen tussen vis of gehaktballetjes. “These are very important life decisions”, zeg ik dan, waarop ze beginnen te gniffelen.
Ondanks de mindere kanten, zou ik het vliegen niet meer kunnen missen. Omdat het zo’n grote invloed heeft op je persoonlijke leven, zou ik het zelfs een levensstijl durven noemen. Meer nog, mijn collega’s zullen beamen dat we trots zijn op ons beroep en dat vliegen niet enkel een job, maar onze passie is.
*Free guided tours: Voor wie dit concept nog niet kent; er zijn gratis begeleide rondleidingen in zowat elke grote stad. Je kan dit gewoon googelen, je online inschrijven en deelnemen aan allerlei (gratis!) begeleide tours om een stad te leren kennen. Op het einde van de tour geef je de gids een fooi, wat jij denkt dat de gids en de tour waard is.