Of waarom het belangrijk is om te rusten.
De vraag “Hoe gaat het?” wordt maar al te vaak beantwoord met “Druk, druk, druk!” Het druk hebben wordt in onze samenleving aanzien als een statussymbool. Ook ik maak me er soms schuldig aan. #growthmindset, #fullpotential, #comfortzonechallenge zijn hashtags die ik graag gebruik. Je droomleven komt immers niet zomaar aangewaaid, het vergt een grote toewijding en investering van je tijd en energie. Anderzijds kan je niet altijd “aan” staan, en lever je geen kwalitatief werk als je mentaal en/of fysiek uitgeput bent. Balans en ruimte voor stilte is dus het sleutelwoord. Hoog tijd om dit taboe in onze cultuur van bedrijvigheid eens te doorprikken.
It takes courage to say yes to rest and play in a culture where exhaustion is seen as a status symbol.
– Brené Brown
Schuldgevoel
Ik begrijp wel waar deze tendens vandaan komt. Uiteraard voel ik ook meer voldoening na een productieve dag dan na een luie dag op de zetel. Als ik heel eerlijk ben, voel ik me soms zelfs schuldig als ik rust, alsof ik dat eerst verdiend moet hebben. Dat is wat onze samenleving ons doet geloven, toch? Rationeel weet ik dat die luie dagen broodnodig zijn om je batterijen op te laden en om nieuwe brainspace te creëren. In de praktijk blijft het echter wikken en wegen, steeds zoeken naar een mooie balans tussen werk en plezier.
Feeling the need to be busy all the time is a trauma response and fear-based distraction from what you’d be forced to acknowledge and feel if you slowed down.
Stilte toelaten om terug tot jezelf te komen
Onlangs nog voelde ik bij mezelf dat die balans niet helemaal in evenwicht was. Door de coachopleiding die ik momenteel volg, voelde ik me een tijdje emotioneel. Er sluimerde iets onder de oppervlakte maar ik kon mijn vinger er niet op leggen. Het leven draaide immers gewoon door. Vliegen, slapen, koken, eten, sporten, instagrammen (die laatste voeg ik eerlijkheidshalve ook toe, want ik breng behoorlijk wat tijd door op dat inspirerende doch energievretende platform). Tot ik die telefoon eens naast me neer legde. Even tot jezelf komen, de stilte toelaten en luisteren naar wat dat gevoel je nu precies wilt zeggen, is goud waard.
Groeipijnen
Op dit punt komen alle angsten naar boven en voelt de stilte soms pijnlijk en oncomfortabel aan, maar dat betekent dat je aan het groeien bent. Bovendien kan er op deze manier weer een nieuwe versie van jezelf geboren worden die andere beslissingen en keuzes zal maken dan voordien.
Self care is giving the world the best of you, instead of what’s left of you.
– Katie Reed
Meer rust, meer bewustzijn, meer groei.
Die momenten van stilte maken dat je dus telkens een stapje bewuster wordt. Als je bewust in het leven staat, kan je veel gemakkelijker groeien. Dit draagt dan weer rechtstreeks bij tot je geluk, zoals je in deze post kan lezen. Neem dus tijd om tot jezelf te komen en kom in contact met je intuïtie. Ga schrijven, neem een bad, trek de natuur in. Wat naar buiten wil komen kan zich op deze manier stilaan ontwikkelen en vorm krijgen.
Sometimes the most productive solution for a problem is to REST, RELAX and RECHARGE. It’s hard to be your best when you’re running on empty.
Op eigen tempo
Misschien denk je “Wow, dat is me toch een brug te ver in de zelfanalyse”. Daar kan ik best inkomen, ook dat is weer die balans voor jezelf zoeken. In mijn geval en in het kader van mijn coachopleiding bij Hey Lady is de zelfanalyse momenteel noodzakelijk. Een goede coach is zich immers bewust van zijn/haar eigen valkuilen, model van de wereld, etc. om te voorkomen dat je deze projecteert op je coachee, zoals dat heet. Het proces van zelfontwikkeling dat ik momenteel doorloop is enorm waardevol, maar tegelijkertijd wil ik het niemand opleggen. “Moet just niks”, zeggen ze in Antwerpen. Iedereen mag dus groeien op eigen tempo, met genoeg momenten van stilte tussendoor (dit is tegelijk een reminder voor mezelf ;-)), en voor zichzelf aanvoelen waar hij of zij klaar voor is!
She believed she could, but she was tired. So she rested, and you know what? The world went on and it was okay. She knew she could try again tomorrow.